لند آرت محدودیت‌‌های یک گالری هنری را کنار می‌زند تا با آوردن بینندگانش به طبیعت، دیدگاه جدیدی را در وجود آن‌ها متبلور کند. با اینکه طبیعت پروردگار به خودی خود چشم‌اندازی زیبا از یکپارچگی عناصر مختلف است، اما لند آرت بخشی از وجود انسان که به همین طبیعت تعلق دارد را با خلاقیت بشری خود پیوند داده است. نتیجه نهایی همان چیزی است که انسان مدرن امروزی را دوباره به مفهوم «بازگشت به خویشتن» باز می‌گرداند. برای درک عمیق‌تر مفهوم لند آرت با مقاله دیگری از وبلاگ معمارنو همراه باشید.

سوالات متداول:

لند آرت چیست؟

لند آرت (Land Art) که با نام‌های هنر زمینی یا هنر خاکی نیز شناخته می‌شود، شکلی از هنر است که شامل استفاده از مناظر فیزیکی برای خلق هنر، وادار کردن مردم به مشاهده هنر در بافت طبیعی و خارج کردن منشأ هنر از موزه به بیرون از فضای بسته است. به بیانی ساده‌تر «لند آرت هنری است که توسط آثار طبیعی ساخته شده در فضای باز که با مناظر اطراف خود در تعامل هستند، تعریف می‌شود.» هنر زمینی در مجموعه‌ای از ساخت و سازهای تفکر برانگیز و با مداخله در عناصر طبیعی شکل می‌گیرد. این مداخلات یا آثار هنری بر روی زمین اشکال مختلفی ایجاد می‌کنند که در خود حاوی معنایی شگفت‌انگیز هستند. اگرچه معنای دقیق هر لند آرت متفاوت است اما هدف اساسی این نوع از هنرهای تجسمی، خلق تصاویر هنری با استفاده از خاک، سنگ و سایر مواد طبیعی با هدف افزایش حساسیت و توجه ما نسبت به محیط زیست است.

هدف از لند آرت

لند آرت در پایان دهه 1960 در طول نمایشگاه‌های «Earthworks» و «Back to the Landscape» که در گالری «Dawn» در نیویورک برگزار شد، ظهور کرد. این جنبش با ظهور جامعه مصرفی مدرن ما همراه بود. پیشگامان این جنبش، رابرت موریس، کلاس اولدنبرگ، والتر دی ماریا، رابرت اسمیتسون و مایکل‌هایزر بودند. این هنرمندان تجاری‌سازی هنر را رد کردند تا اولین قطعه‌های لند آرت را خلق کنند. این هنرمندان می‌خواستند هنر را از گالری‌‌ها و موزه‌‌ها بیرون بیاورند و در دسترس همه قرار دهند. این جنبش شاخه‌ای از مفهوم‌گرایی و مینیمالیسم بود و در عین حال ایده‌هایی از جنبش زیست محیطی را نیز در بر می‌گرفت.

این شکل هنری مستقیماً در منظره ساخته می‌شود. برای مثال، از خاک برای ایجاد احجام معنادار یا از درختان برای نشان دادن احساس انسان نسبت به طبیعت بهره برده می‌شود. در کارهای خاکی اغلب از مواد طبیعی مانند خاک، شاخه و برگ درخت، سنگ و شن در میان چیزهای دیگر استفاده می‌شود. این شکل از ادغام عناصر طبیعی در طول زمان تکامل یافتند و اغلب باعث ساخت آثار هنری بسیار مشهوری شدند. این آثار اغلب از ساختارهای ماقبل تاریخ مانند «استون هنج» در انگلستان الهام گرفته‌اند. عنصر کلیدی که در بیشتر آثار لند آرت یافت می‌شود، ظرفیت این سبک هنری برای ادغام کامل با طبیعت است.

خاستگاه و توسعه لند آرت

فرهنگ‌های باستانی مدت‌ها قبل از اختراع اصطلاح هنر زمینی اغلب از کارهای خاکی برای بیان تفکرات و احساسات خود استفاده می‌کردند. چنین هنرهای زمینی در سرتاسر جهان از جمله قاره آمریکا آغاز شد. نمونه‌‌های از آن شامل آثاری در پرو توسط سرخپوستان نازکا، تپه مار بزرگ در اوهایو ایالات متحده آمریکا و اینوکشوکس‌ها در کانادا، مرتبط با فرهنگ‌های اینویت هستند. در دوران مدرن، از آنجا که بسیاری از هنرمندان با مینیمالیسم و ​​مفهوم‌گرایی درگیر بودند، هنر زمینی با تعدادی از اشکال هنری دیگر از جمله مجسمه‌سازی سنتی، دِ استایل (De Stijl)، کوبیسم، هنر مینیمالیستی و مفهومی همراه شده است.

تجلی چنین هنری را می‌توان در کار مجسمه‌ساز رومانیایی کنستانتین برانکوزی و پروژه نهال‌های بازالت و بلوط آوانگاردیست جوزف بیوس مشاهده کرد. همچنین، مفهوم مدرن از لند آرت ظاهراً تحت تأثیر طراحی سال 1941 برای یک زمین بازی کانتور در نیویورک، توسط مجسمه‌ساز «ژاپنی ایسامو نوگوچی» قرار گرفته است. هرچه باشد، هنر زمینی اعتراضی از سوی تعدادی از هنرمندان معاصر به اعتقادات تجاری تحمیل شده توسط گالری‌های هنری و فروشندگان مادی‌‌گرا بود.

از قضا، نه تنها پروژه‌های لند آرت برای اجرا بسیار پرهزینه بودند (اغلب به خرید زمین و همچنین استفاده از تجهیزات جابجایی زمین نیاز داشت)، بنابراین بسیاری از این پروژه‌ها به حمایت مالی از همان سیستمی که هنرمندان به مقابله با آن برخاسته بودند، احتیاج داشتند. این آثار معمولاً در مکان‌های دورافتاده‌ای که فقط افراد فوق ثروتمند به آن دسترسی داشتند و بیشتر آن‌ها از آسمان قابل مشاهده بودند، اجرا می‌شدند. همه این عوامل باعث شدند تا این نوع هنر پوپولیستی با نمای مدرن در مقیاس بزرگ که به طبیعت بازگشته بود، به قشر ثروتمند مرتبط شود. به ‌ویژه که گالری‌های هنری و موزه‌ها در بهره‌‌برداری از فرصت‌های تجاری ارائه شده از طریق عکس‌ها و ویدیوهای مربوط به لند آرت، به کسب درآمد بیشتر در این حوزه مشغول شدند.

برای جلوگیری از این مشکل، چندین هنرمند لند آرت به پروژه‌های کوچک‌تر یا ساده‌‌تر روی آوردند و فرصت‌های بهتری را برای خلق آثار هنری مبتنی بر محیط ارائه دادند. با این حال، از آنجایی که این شکل از هنرهای تجسمی از مواد طبیعی استفاده می‌کند که خاصیت پوسیدگی، پژمرده شدن یا ذوب شدن دارند، بسیاری از ساخت و سازها موقتی بودند. با این حال، این شیوه هنری اکنون به روشی ارزان و قابل دسترسی برای همه عموم مردم حتی فضای بازی کودکان تبدیل شده است. در چنین حالتی لند آرت در مقیاس کوچک انجام می‌شود تا افراد بتوانند ایده‌های ذهنی خود را با طبیعت پیرامونشان به اشتراک بگذارند. بسیاری از مراکز آموزشی در کشورهای توسعه یافته، در حال ایجاد برنامه برای رشد و توسعه دانش‌آموزان در بستر هنر خاکی هستند.

نمونه‌های معروف از لند آرت

بدون شک مشهورترین اثر هنر زمینی، «اسکله مارپیچی» رابرت اسمیتسون در سال 1970 است. در تکمیل این مجسمه زمین، اسمیتسون مجبور شد سنگ، خاک و جلبک‌ها را مجدداً مرتب کند تا یک اسکله مارپیچی شکل طولانی تشکیل دهد که به سمت دریای بزرگ نمک در ایالت یوتا آمریکا بیرون آمده است.

یکی دیگر از کارهای خاکی معروف، احتمالاً بزرگ‌ترین کار انجام شده در این حوزه، پروژه جیمز تورل برای مجسمه‌سازی در اطراف آتشفشان رودن کراتر در آریزونای آمریکا بود.

پروژه‌های معروف دیگر شامل هنر زمینی کریستو جاواچف و ژان کلود از یازده جزیره فلوریدا با پارچه پلی پروپیلن صورتی در سال‌های 1980 تا 1983 و نصب آن‌ها در سال‌های 1997 تا 1998 در پارک بنیاد بیلر و بروور در بازل سوئیس است که در طی آن 180 درخت در آن پیچیده شدند.

پارچه پلی‌استر باغ زمان آلن سونفیست در نیویورک یکی دیگر از آثار قابل توجه است.

اثر هنری دیگری به نام «استحکام» که کار اندی گلدزورثی بود، بازآرایی ظریفی از مواد طبیعی است و به دلیل مونتاژ سیزده گلوله برفی در اندازه‌های بزرگ که تصویری عالی از هنر پست مدرنیستی را نمایش می‌دهد، یکی دیگر از آثار قابل توجه لند آرت است. دیگر نمونه های مشهور به شرح زیر هستند:

طاق‌های گام به گام اثر اندی گلدزورثی (Striding Arches by Andy Goldsworthy)

اندی گلدزورثی احتمالاً یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان جنبش کارهای خاکی است. او از مواد طبیعی مختلفی مانند برگ‌های مرده، شاخه‌ها، یخ، سنگ و غیره برای خلق اینستالیشن‌های خود (هنر چیدمان) استفاده کرد. هدف این هنرمند بریتانیایی، یادآوری شکنندگی طبیعت به بیننده بود. گلدزورثی قطعات بزرگ و کوچک، آثار زودگذر و کارهای دائمی بسیاری را خلق کرد. سری «Striding Arches» او مجموعه‌ای از کارهای هنری دائمی است که از بلوک‌های بزرگ ماسه سنگی قرمز رنگ برای ایجاد طاق‌هایی ساخته شده است که وزن هر کدام چندین تن است. این طاق‌های زیبا در تپه‌های «Cairnhead» در اسکاتلند واقع شده‌اند.

کلیسای جامع سبز اثر مارینوس بوئزم (The Green Cathedral by Marinus Boezem )

کلیسای جامع سبز در نزدیکی آلمر در هلند قرار دارد. این یک باغ معماری است که توسط مارینوس بوئزم در سال 1987 ایجاد شده است. این هنرمند هلندی از زیبایی معماری کلیسای جامع نوتردام در ریمز الهام گرفته است. او مسئولیت طراحی کلیسا را به عهده گرفت تا ساختار طرح کلی آن را با 178 درخت صنوبر بازسازی کند. این قطعه همیشه در حال تکامل است و از ابتدای پروژه رشد کرده است و اکنون بیش از 150 متر طول و 30 متر ارتفاع دارد.

میدان موج اثر مایا لین (Wave Field by Maya Lin)

آثار مایا لین همیشه با مناظر طبیعی مرتبط بوده است. در سال 1995، این معمار آمریکایی، لند آرت و هنر در فضای باز را برای پارک طوفان کینگ در ایالت نیویورک خلق کرد. این قطعه از تپه‌های خاکی با ارتفاع 4 متر کاملاً با چمن پوشانده شده است. این چیدمان به طور هماهنگ با کوه‌های دره هادسون ترکیب می‌‌شود و همزمان تقلیدی از امواج اقیانوس است.

چترها اثر کریستو و ژان کلود (The Umbrellas by Christo & Jeanne Claude)

کریستو و ژان کلود دو نفر از هنرمندان این هنر پیشرو توانستند لند آرت را به جریان اصلی هنری فضای باز تبدیل کنند. آن‌ها با پیچیدن پونت نوف پاریس در سال 1985 به شهرت رسیدند. کریستو و ژان کلود همیشه مجذوب آثار زودگذری بودند و بیشتر اینستالیشن‌های عظیم خود را حول این موضوع احداث می‌کردند. در سال 1984، این دو هنرمند کار «چترها» را ایجاد کردند. این اثر یک ساختار موقتی بود که شامل قرار دادن و باز کردن تقریباً 3100 چتر زرد و آبی در دو مکان، هیتاچیوتا در ژاپن و ایباراکی در کالیفرنیا بود. هدف این اثر نشان دادن شباهت‌ها و تفاوت‌های موجود در شیوه‌های زندگی در دو مکان مختلف در جهان است.

کلام آخر

جنبش هنری لند آرت در دهه 1960 در آمریکا ظهور کرد، زمانی که تعدادی از مجسمه‌سازان و نقاشانی مانند رابرت اسمیتسون تصمیم گرفتند تا آگاهی عمومی را از رابطه انسان با طبیعت افزایش دهند. آن‌ها می‌خواستند شیوه‌های جایگزین بیان هنری و راه‌هایی برای حذف هنر از سیستم تجاری را ایجاد کنند. این هنرمندان با مخالفت از فضاهای نمایشگاهی هنری، به این مهم دست یافتند. لند آرت فصل مهمی در تاریخ هنر است و یکی از موفق‌ترین تلاش‌ها برای فراتر رفتن از بخش تجاری هنری و توجه دوباره به طبیعت خدادادی است.